Het oeuvre van Sofie Muller verbeeldt het existentiële thema van de getraumatiseerde en zoekende mens. Opmerkelijk zijn de bloedschilderijen die ze sinds 2008 maakt, aanvankelijk enkel op papier, maar sinds 2018 ook op licht gepolijste albasten oppervlakken. “In mijn werk tast ik naar de essentie van het menszijn. De symbiose van bloed en albast komt dicht in de buurt van rauw vlees. Ik hou van de dooradering en het semi-transparante van albast. Deze materie leunt dicht aan bij de kwetsbare, menselijke huid. Ik voel me ook aangetrokken tot de viscositeit van bloed, de grillige banen die het nalaat op albast en de specifieke kleurpatina. Soms is er een groen/blauwige schijn aanwezig die ontstaat door de oxidatie van koper in het bloed,” zegt de kunstenares. “De twee bloedschilderijen die ik tentoonstel, zijn toepasselijk binnen de huidige coronacrisis. Bloed verwijst niet alleen naar onze identiteit, het is ook een verspreider van virussen.”
Sofie Muller, Diptiek, 2019, bloed op albast, 21 x 30 cm, courtesy: Sofie Muller, © Peter Willems